Wewnątrznabłonkowa neoplazja pochwy jest rzadkim, zwykle bezobjawowym stanem, wywołanym głównie infekcją wirusami brodawczaka ludzkiego. Charakteryzuje się obecnością zmian dysplastycznych w obrębie nabłonka, z których może się rozwinąć rak inwazyjny pochwy. Wewnątrznabłonkowa neoplazja pochwy występuje najczęściej u kobiet po 50. roku życia, w szczycie pochwy i jest wielomiejscowa. Zwykle jest rozpoznawana u pacjentek, które w przeszłości zostały poddane histerektomii, zwłaszcza z powodu wewnątrznabłonkowych zmian w obrębie szyjki macicy. Obecnie nie ma jednolitych wytycznych, w jaki sposób należy prowadzić chore z wewnątrznabłonkową neoplazją pochwy. Istnieją różne sposoby terapii, których skuteczność zależy od wielu czynników. Podjęte leczenie powinno być dostosowane indywidualnie do każdej pacjentki, zaakceptowane przez nią i przeprowadzone w doświadczonym ośrodku. Celem niniejszej publikacji był przegląd piśmiennictwa na temat diagnostyki, leczenia, częstości występowania oraz ryzyka progresji wewnątrznabłonkowej neoplazji pochwy do raka inwazyjnego. Klinicysta powinien mieć świadomość, jaką skutecznością cechują się różne opcje leczenia, aby móc wybrać najbardziej odpowiednią metodę i zastosować ją w odpowiednim momencie. Autorzy przeszukali bazę danych PubMed do stycznia 2020 roku, używając następujących słów kluczowych: śródnabłonkowa neoplazja pochwy/VaIN, dysplazja pochwy, testy DNA HPV, cytologia, kolposkopia, histerektomia, leczenie, wirus brodawczaka ludzkiego; dodatkowo przeszukali też odnośniki do pobranych artykułów.