W prezentowanej pracy szczegółowo omówiono najnowsze aspekty dotyczące leczenia chorych na raka jajnika przy użyciu chemioterapii dootrzewnowej. Przedstawiono podstawy teoretyczne leczenia dootrzewnowego jako przepływu substancji przez błonę półprzepuszczalną, gdzie prędkość przepuszczania substancji zależy od ich klirensu otrzewnowego, wielkości cząsteczki i jej ładunku oraz stosunku stężeń. Omówiono historię leczenia dootrzewnowego – od pierwszych prac Geena i Kottmeier z lat 50. do chwili obecnej – a także wyniki ośmiu randomizowanych badań poświęconych leczeniu pierwszej linii, przeprowadzonych w ciągu ostatnich 12 lat, w których przebadano 1819 pacjentów. Autorzy odnoszą się do powodów wydania zalecenia National Cancer Institute dotyczącego nadrzędnej roli chemioterapii dootrzewnowej w leczeniu chorych na raka jajnika. Przedstawiają znaczenie chemioterapii dootrzewnowej opartej na pochodnych platyny w leczeniu konsolidującym, analizując ważniejsze prace dotyczące tego tematu. W artykule zaprezentowano i przeanalizowano główne doniesienia na temat leczenia za pomocą chemioterapii dootrzewnowej w kolejnych liniach leczenia raka jajnika, jak również rezultaty badań nad wykorzystaniem cisplatyny i karboplatyny w terapii dootrzewnowej, co pozwoliło wykazać różnice w wynikach po zastosowaniu tych pochodnych platyny. Zwrócono także uwagę na ograniczenia metody. Oprócz tego autorzy opisali powikłania chirurgiczne występujące podczas operacji mających związek ze stosowaniem chemioterapii dootrzewnowej, omówili aspekty związane z powikłaniami będącymi przyczyną przedwczesnych ukończeń chemioterapii dootrzewnowej (50%, a w badaniu GOG 172 nawet 60% przypadków) oraz odnieśli się do krytyki tej metody płynącej głównie z ośrodków europejskich.