Zapadalność kobiet na raka odbytnicy w Polsce wzrasta. Podstawą leczenia jest postępowanie operacyjne. Wraz z postępem chirurgii preferowaną opcją w większości przypadków są różne odmiany resekcji przedniej z techniką całkowitego wycięcia mezorektum (TME). U części kobiet obecne są synchroniczne zmiany w narządzie rodnym wymagające resekcji. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i charakteru tych zmian oraz skuteczności wieloprofilowego postępowania i współpracy śródoperacyjnej ginekologa i chirurga w aspekcie wyników czynnościowych i onkologicznych. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano grupę kolejnych 34 kobiet (wiek 35-81 lat, średnia 59,6), u których wykonano resekcję R0 z zaoszczędzeniem zwieraczy metodą TME od 01.1998 do 12.1999. Okres obserwacji kontrolnej wynosił 5 lat. Wyniki: 9% kobietom już wcześniej usunięto narząd rodny. 36% pacjentek wymagało jego resekcji jednoczasowo z odbytnicą: 15% kobiet miało zmiany w macicy, 6% w przydatkach, 6% w macicy i przydatkach, u 9% stwierdzono naciek narządu rodnego. W 3% potwierdzono mikroskopowo infiltrację nowotworową. Śmiertelności pooperacyjnej nie zanotowano. Nieszczelność zespolenia stwierdzono u 9% pacjentek, krwawienie pooperacyjne u 3%, zaburzenia gojenia rany u 12%, przedłużoną atonię jelit u 3%, zespół resekcji przedniej u 6%, powikłania urologiczne u 9% chorych. Izolowane wznowy miejscowe wystąpiły u 6% kobiet. Uzyskano 64% 5-letnich przeżyć całkowitych. Przeżycie osiągnęło wartość 91,7% w stadium Dukes A, 63,6% w B i 36,4% w stadium C (p<0,05). Wnioski: Znaczna część kobiet z rakiem odbytnicy ma zmiany w narządzie rodnym wymagające leczenia operacyjnego. Optymalne wielospecjalistyczne postępowanie prowadzone dzięki współpracy ginekologa i chirurga pozwala na osiągnięcie dobrych wyników onkologicznych przy akceptowalnym ryzyku powikłań.