Do najważniejszych i najczęstszych działań niepożądanych związanych z leczeniem przeciwnowotworowym należy uszkodzenie szpiku kostnego wskutek stosowania cytostatyków. Zagrażające życiu powikłania wynikające z neutropenii, trombocytopenii i niedokrwistości zarówno ograniczają tolerancję leczenia, jak i mają zdecydowanie negatywny wpływ na jakość życia pacjenta. Jednocześnie redukcje dawek leków czy wydłużanie odstępów pomiędzy kolejnymi kursami leczenia prowadzą do zmniejszenia efektywności chemioterapii. W ciągu kilku ostatnich lat w licznych badaniach wykazano, że te potencjalne działania niepożądane cytostatyków mogą być skutecznie leczone, a nawet można im zapobiegać, stosując odpowiednie krwiotwórcze czynniki wzrostu wybiórczo pobudzające granulopoezę, erytropoezę czy nawet trombopoezę. Czynniki te stanowią rodzinę molekuł biorących istotny udział w regulacji wzrostu, przeżycia i różnicowania komórek progenitorowych krwi, jak również uczestniczą w aktywacji działania komórek dojrzałych. Ich większość jest już komercyjnie dostępna, można zatem i powinno się je włączać do codziennej praktyki leczenia chorych z mielosuperesją towarzyszącą chemioterapii w celu poprawy skuteczności i bezpieczeństwa prowadzonej terapii przeciwnowotworowej. Niniejszy krótki przegląd podsumowuje wiadomości o roli kilku krwiotwórczych czynników wzrostu, ich wpływie na tolerancję i możliwość utrzymania intensywności chemioterapii wśród chorych na nowotwory ginekologiczne. Celem artykułu jest zachęcenie klinicystów do częstszego, ale w pełni odpowiedzialnego stosowania czynników wzrostu, z troską o jakość życia chorych oraz poprawę wyników prowadzonego leczenia przeciwnowotworowego.